امام زادگان عشق

شهید عبدالمحمد روزگار فرزند مرحوم حاجی میرزا و حاجیه خانم بتول فلاحی در تاریخ 5 /9/ 1348 در یک خانواده متدین و زحمتکش در روستای دهبید مرودشت دیده به جهان گشود.

پدرش به کارگری و کشاورزی اشتغال داشت و مادرش خانه دار بود. شهید فرزند سوم خانواده از بین چهار برادر و چهار و خواهر بود.

ایشان تحصیلات دوره ابتدائی را در روستای وصال دهبید  گذراند. در سال 1357 مقارن با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی دانش آموز دوره ابتدائی بود و نقش چندانی در تحولات انقلابی نداشت اما در برنامه های مذهبی مدرسه و مسجد و جامعه فعالیت خوبی داشت و همیشه سعی میکرد از پیروان راستین دین و مکتب و آرمانهای شهدا باشد.

پایان دوره ابتدائی ایشان مصادف شد با شروع جنگ تحمیلی دشمنان علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی که صدام رهبر حزب بعث عراق با همکاری بسیاری از کشورهای غربی و عربی به کشور عزیز ما حمله کرد و صدها شهر و روستای مرزی را ویران و هزاران نفر شهید و اسیر و آواره کردند.

شهید عبدالمحمد روزگار نیز که در مسجد حضرت ابوالفضل و پایگاه مقاومت امام حسن مجتبی دهبید فعالیت داشت پس از ترک تحصیل برای اعزام به جبهه تلاش زیادی کرد ولی موفق نشد تا اینکه بالاخره توانست موافقت مسئولین را جلب کند و پس از کسب آموزشهای نظامی همراه با لشکر 19 فجر سپاه فارس به خطوط مقدم نبرد اعزام شد و به مقابله با دشمنان بعثی پرداخت.

در این دوره جوانمردان وطن اسلامی در دفاع از دین و ناموس و وطن به جبهه های جنگ حق علیه باطل رفتند و ارتش بیرحم عراق را زمینگیر کردند. صدام میخواست در هفت روز تهران را تصرف کند ولی وجود شهیدانی مثل شهید روزگارها (که جان شیرین خود را فدا کردند ولی یک وجب از خاک پاک ایران عزیز را به دشمن ندادند) باعث شد که رؤیای تصرف هفت روزۀ تهران به یک کابوس هشت ساله برای صدام و حامیانش تبدیل شود.

ایشان علاوه بر زرنگی و مهارت و شجاعت، اهل عبادت و توسل و فداکاری بود، به سالار شهیدان و علمدار باوفایش عشق می ورزید، اخلاقی بسیار عالی داشت و تمام فتار و کردارش خدائی بود و تا آنجا که میتوانست در هر زمینه ای به دیگران کمک می کرد. همچنین اهل هنر بود و آثاری زیبا و پر از پیام  با صبر و حوصله زیاد در جبهه با خودکار ترسیم کرده است.

شهید عبدالمحمد در ابتدا تک تیر انداز بود ولی پس از نشان دادن مهارتهای خود توانست به غواصان دریا دل سپاه اسلام بپیوندد و به در مناطق جنگی جنوب کشور به حماسه آفرینی مشغول شود در حالیکه برادر ایشان نیز به عنوان پاسدار وظیفه همزمان در جبهه فاو مشغول به نبرد با بعثیون بود.

شهید عبدالمحمد چندین بار به جبهه رفت و در آخرین بار در عملیات کربلای پنج شرکت کرد و در تاریخ 19 /10 /1365  در شلمچه از ناحیه قلب و گوش مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به فیض و شرف شهادت نائل شد. پیکر مطهر ایشان نیز پس از چند روز به مرودشت منتقل و با حضور گسترده مردم تشییع و (همانطور که وصیت کرده بود) در آرامستان زادگاهش روستای دهبید مرودشت به جمع عاشورائیان زمان و شفاعت کنندگان دوستان و زائران و ارادتمندانش پیوست.

روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد