شهید بزرگوار سلطانعلی فلامرزی
بسم رب الشهداء و الصدیقین
بسیجی شهید سلطانعلی فلامرزی
فرزند عزیز
ولادت 1321/9/16 کناره
شهادت 1361/2/26 شلمچه
آرامگاه : گلزار شهدای کناره
زندگی نامه شهید بزرگوار سلطانعلی فلامرزی
شهید سلطانعلی فلامرزی فرزند مرحوم عزیز و مرحومه فلک ناز حسینی در یک خانواده مذهبی و کارگری در تاریخ 28/11/1321 شمسی در روستای کناره مرودشت چشم به جهان گشود . ایشان اولین فرزند خانواده بود و سه برادر و چهار خواهر دیگر نیز داشت که همگی دوش به دوش پدر برای امرار معاش و کمک به اقتصاد خانواده کار و تلاش می نمودند .
مرکز فعالیتهای مذهبی ایشان مسجد امام حسین علیه السلام کناره بود که در آنجا با اصحاب مسجد برنامه های مختلف عبادی، سیاسی و فرهنگی برگزار می کردند. شهید فلامرزی با والدین خود بسیار رئوف و مهربان و با مردم اخلاقی نیکو و رفتاری پسندیده داشت.
شهید دوران سربازی خود را از تاریخ 4/2/1342 در شیراز آغاز و در تاریخ 1/12/1344 به پایان رساند و پس از اتمام دوران خدمت وظیفه سربازی در تاریخ 1/12/1344 به صورت روز مزد به استخدام اداره کل راه و ترابری استان فارس در آمد و پس از اجرای قانون استخدام کشوری به کارکنان رسمی وزارت راه و ترابری استان فارس پیوست. ایشان پس از آموزشهای لازم در تاریخ 12/11/1345 موفق به دریافت گواهینامه کار با ماشین آلات سنگین و راه سازی شد و از آن تاریخ به بعد با انجام اپراتوری در طول خطوط تابعه استان فارس به انجام وظیفه پرداختند . ( وی دارای گواهینامه تحصیلات ابتدائی و گواهینانه پایه دوم شهری نیز بودند ).
ایشان در تاریخ 16/12/1346 با دختر دائی خودش بنام نرگس زارعی نژاد ازدواج کرده که ثمره این ازدواج 2 فرزند پسر به نامهای علی اصغر و امیر حسین و 3 فرزند دختر به نامهای خدیجه ، منیژه و معصومه میباشد .
شهید معظم به علت وضعیت شغلی و ماموریتهایی که در خطوط ارتباطی و محورهای مختلف استان داشتند کم تر در کنار خانواده بودند و هرگاه برای تعطیلات به منزل می آمدند یکی از کارهای ایشان بجا آوردن صله رحم، دیدن دوستان خویشان و اقوام بود...
ایشان در بین دوستان و آشنایان و اقوام دارای محبوبیت خاصی بودند و کوچک و بزرگ او را دوست می داشتند و بعلت رابطه خوب ، صمیمی و گرمی که با همه داشت ، دارای دوستان بسیاری در روستا ، شهر، محل کار و شهرهای دیگر بود.
ایشان در کمک به دوستان ، اقوام و هم نوعان خود از هیچ کمکی فروگذار نمی کرد و برای رفع مشکلات آنها نهایت سعی و تلاش داشت و برای رفاه حال خانواده و فراهم کردن امکانات و وسایل آرامش و آسایش خانواده نهایت دقت و تلاششان را به کار می بستند، به همین منظور در سال 1360 ساختمان نیمه تمامی را در شهر مرودشت ابتدای خیابان گلستان جنوبی خریداری و تا قبل از شهادتشان 80 درصد از کار ساختمان را انجام داد، به نقل از همسر این بزرگوار ، ایشان گفته بود که من این خانه را برایتان می سازم ولی در آن زندگی نمی کنم . (شاید ایشان از سرنوشت و آینده خود آگاه بودند ).
از اخلاق پسندیده و شاخص این بزرگوار به نقل از همسر ایشان این بود که در فصل زمستان در روزهای سرد و بارانی با ماشین به سطح شهر رفته تا اگر در راه مانده ای و بی سرپناهی می دید به خانه می آورد. او اتومبیل را شبها درب منزل می گذاشت و می گفت شاید دیگران نیاز داشته باشند یا ممکن است تا خارج کردن ماشین از منزل دیر شود، ایشان حتی قسمتی از منزل خود را در اختیار آشنایان و اقوام که مشکل مسکن داشتند می گذاشت تا از آن استفاده کنند و برای تعدادی از تنگدستان از حقوق خود مقرری مشخصی را تعیین کرده بود که هر ماه به همراه کمک های مادی دیگر به آنها می پرداخت.
ایشان هیچگاه دل به دنیا نبسته و همیشه به یاد آخرت بود و بارها به خانواده اش توصیه می کرد که نباید انسان غصه مال دنیا بخورد چون انسان آفریده شده برای سرای دیگر، این دنیا جز محلی برای آزمایش بشر نیست. او دائم می گفت سعی کنیم فردای قیامت که سرای جاودانه است مضطرب نباشیم، این دنیا بقایی ندارد، همه باید بر این فکر باشیم که به سوی پروردگار خواهیم رفت لیکن کاری کنیم که خداوند یکتا از ما راضی باشد.
او دائم با خداوند در ارتباط بوده و هیچ گاه از نماز ، روزه و عباداتش غفلت نمی کرد و دیگران به خصوص خانواده و اقوام و دوستانش را به خواندن نماز و به جای آوردن واجبات دعوت می نمود. او عقایدی محکم داشت و پایبند به اسلام و انقلاب بود و طول عمر امام و پیروزی اسلام را از خداوند طلب می نمود و می گفت انقلاب به ما احتیاج بیشتری دارد و ما هم باید کار کنیم تا خرابیهای گذشته را جبران و کشور را آباد سازیم و با کار و تلاش شبانه روزی علاقه و ارادت خود را به انقلاب ثابت نمائیم.
ایشان از نظر مسئولیت و سرپرستی خانواده اش هیچ دریغی نداشت و با اوجگیری جنگ تحمیلی مانند سایر ملت غیور ایران با علاقه به نظام مقدس جمهوری اسلامی و فکر و حس میهن دوستی تصمیم گرفت وارد عرصه نبرد در جبهه های حق علیه باطل شود و به خانواده می گفت هیچ وقت از من ناراحت نشوید چون باید به جبهه رفت و رزمندگان را یاری نمود و از خاک میهن دفاع کرد و به ندای رهبر کبیر انقلاب لبیک گفت و برای حفظ و حراست از حریم کشور و اسلام و پاسداری از خون شهدا و قرآن و حکومت اسلامی باید با دشمنان مبارزه کرد و انقلاب عظیم ایران را به جهان صادر نمود .
ایشان در تاریخ 12/2/1361 برای چهارمین بار راهی جبهه حق علیه باطل می شود و به خانواده می گوید برای پیروزی اسلام دعا کنید و اگر خداوند شهادت را نصیب ما کرد بچه ها را مراقبت کرده و آنها را طوری تربیت کنید که افرادی مفید برای جامعه و اسلام باشند و امیدوارم فرزندانم در راه انقلاب و دفاع از ارزشهای آن و آبادانی کشور تلاش و کوشش نمایند .
شهید والا مقام سرانجام به آرزویش رسید و سر و جان را فدای دین و ناموس و وطن و امام امت و انقلاب اسلامی نمود و در تاریخ 26/2/1361 در خط مقدم جبهه شرق شلمچه در سلسله عملیاتهای بیت المقدس آزاد سازی شهر خرمشهر در حین ایجاد خاکریز با بلدوزر از ناحیه سر و پا مورد اصابت ترکش توپ مزدوران بعثی عراق واقع شده و به درجه رفیع شهادت نائل گردید .
این شهید والا مقام از طریق اداره کل راه و ترابری استان فارس به عنوان بسیجی به خط مقدم جبهه شرق شلمچه اعزام و زیر نظر تیپ زرهی رکن یکم گردان 256 تانک شروع به فعالیت نمود و پیکر مطهرش در زادگاهش روستای کناره مرودشت بخاک سپرده شد .
لازم به ذکر است که پدر گرامی شهید که بازنشسته کارخانه آزمایش بود در سال ۱۳۶۹ و مادر بزرگوار شهید فلامرزی در سال ۱۳۸۶ از دنیا رفتند و در آرامستان روستای کناره در جوار گلزار شهدا دفن شدند.
روحش شاد و یادش گرامی باد