بسم رب الشهداء والصدیقین

  زندگینامه شهید بزرگوار مختار ابوالحسن پور

در یکی از شبهای پاییز 1347 که تاریکی دل شب را فرا گرفته بود مختار ابوالحسن پور فرزند ایوب در یک اطاق گلی و متروک اما با صفا چشم به جهان گشود. هنگامی که 6 ساله شد به دبستان قدم نهاد و در ده مشغول به تحصیل شد پس از به پایان رساندن موفقیت آمیز دوره ابتدایی وارد مدرسه راهنمایی گردید. شهید ابوالحسن پور از همان کودکی عاشق امام حسین (ع) و یارانش بود و در مراسم عزاداری ها شرکت می کرد هنگامی که جنگ تحمیلی شروع شد شهید ابوالحسن پور 14 ساله بود و آرزوی رفتن به جبهه را در سر داشت. اول راهنمایی را تمام کرد و به کلاس دوم راهنمائی قدم نهاد در اواسط همین سال بود که تحصیل را رها کرد و به جبهه های حق علیه باطل شتافت. عاشق حق و امام بود و هرچه به او می گفتند که تحصیل هم یک نوع جبهه و جنگ است اما او جبهه را رها نکرد و نزدیک به یازده مرتبه به جبهه رفت یک مرتبه هم که از جبهه آمده بود با اصرار پدر و مادر برای ایشان نامزدی کردند بعد از مراسم عقد اثاث جبهه را جمع آوری کرد و برای یازدهمین مرتبه در تاریخ 15/8/65 به جبهه های نور علیه ظلمت شتافت و در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه و در تاریخ 9/11/65 در سن 18 سالگی ندای حق را لبیک گفت و به درجه رفیع شهادت نائل گشت و به آرزوی همیشگی خود رسید. پیکر پاک شهید مختار ابوالحسن پور پس از تشییع در گلزار شهدای رحمت آباد کربال به خاک سپرده شد.

وصیت نامه شهید مختار ابوالحسن پور

بسم الله الرحمن الرحیم

پدر عزیز و مادر مهربانم، اگر من شهید شدم و این افتخار بزرگ که آرزوی دیرینه من بود نصیبم شد اول مرا در گلزار شهدای روستا به خاک بسپارید. در سوگ من طوری عزاداری کنید که دشمن خوشحال نشود و همیشه و در همه حال از یاد خدا غافل مباشید و امام را تنها نگذارید و همیشه از سخنان ایشان اطاعت کنید و به دیگر برادرانم درس شهادت بدهید، کاری کنید که برادرانم همچون من بلکه بهتر از من از امام عزیز اطاعت کنند. پدر و مادر مهربان هر چند می دانم داغ نوجوان 18 ساله سخت و کمرشکن است اما مگر قبل از من و شما علی اکبرها به جبهه نرفتند و شهید نشدند. امیدوارم مادرم همانند ام لیلا و حضرت زینب (س) در سوگ من صبور باشد و دشمن را خوشحال نکند.

پدر جان همچون دیگر پدران شهید بلکه صبورتر از آنها باشید و برای امام عزیز یاری باشید و تکیه گاهی برای خواهرانم و برادرانم باشید و به مادرم نصیحت می کنم که در سوگ من طوری باشد که یاران باوفای زینب و ام کلثوم بود.

به هم سن و سالهای خود وصیت می کنم که همیشه نماز بخوانید، قرآن بخوانید و عمل کنید به قرآن ، و به پدر و مادران خود احترام بگذارید تا در آینده فرزندان شما، شما را احترام کنند.

روحش شاد و یادش گرامی