امام زادگان عشق

بسم رب الشهداء والصدیقین

شهید ابراهیم اسفندیاری

فرزند نیاز

ولادت : 1342 باجگاه

شهادت : 21 دی ماه 1366 شیراز

آرامگاه : گلزار مطهر شهدای باجگاه

پاسدار شهید ابراهیم اسفندیاری بیات در سال ۱۳۴۳ در خانواده ای مذهبی در روستای باجگاه در نزدیکی شهر عشق و عرفان شیراز دیده به جهان گشود

روح بزرگ او آنچنانکه او خود در وصیت نامه اش میگوید با همت خانواده اش خصوصا تلاش و از خودگذشتگی مادرش آنچنان رشد میکند که او هر آن آرزوی پرواز از این دنیای خاکی به سوی ابدیت مطلق را میکند.

ایشان پس از طی دوره تحصیلات راهنمایی سهم بسزایی در فعالیتهای اجتماعی سیاسی داشت، در سال ۵۹ با همیاری و مساعدت برادر خود و سایر اهالی منطقه اقدام به تشکیل و راه اندازی پایگاه شهید عزت الله اسفندیاری کرد تا بتواند از این طریق انسجامی در بین جوانان حزب اللهی محل بوجود آورد تا از انقلاب اسلامی که حاصل خون هزاران شهید است دفاع کند. شهید ابراهیم اسفندیاری علاقه وصف ناپذیری نسبت به حضرت ولی عصر (عج) داشت و بواسطه این عشق و علاقه درونی در مراسمی که بعنوان جشن میلاد آن یگانه منجی بشریت برپا میگشت شرکت فعال میکرد، حضور همیشگی او در سایر مراسم مذهبی از جمله مراسم سوگواری حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) نشانه محبت وی به اهل بیت بود

زیرا او بدرستی میدانست که تنها راه نجات مستضعفین پس از تمسک نمودن به قرآن مجید پیروی از خاندان عصمت و طهارت سلام الله علیهم اجمعین است.

بخاطر علاقه فراوانی که به اسلام امام و انقلاب داشت ، در مدرسه خویش با شرکت در انجمن اسلامی و راه انداختن یک سری فعالیتهای اجتماعی سیاسی سعی نمود تا با تشکیل نیروهای حزب الهی و مؤمن به اسلام و انقلاب محیط مدرسه را به

مبارزه علیه استکبار مبدل سازد.

با آغاز جنگ تحمیلی عراق صهیونیستی علیه ایران اسلامی به منظور یاری رزمندگان اسلام در سال 1360 هنگامی که هفده سال بیش نداشت به مناطق جنگی کردستان عزیمت نمود تا در این جهاد مقدس شرکت جوید.

در اواخر سال ۱۳۶۱ به منظور پاسدری از انقلاب خونبار اسلامی و حفظ حرمت خون شهدای این انقلاب لباس مقدس پاسداری را به تن نمود تا با ملحق شدن به صف پیکارگران راه حق و حقیقت لبیک گوی امام خویش باشد.

او تا هنگام شهادت دو بار دیگر در جبهه ها شرکت پیدا کرده بود، در عملیات غرور آفرین کربلای ۴ با حضور فعال خود مشکلات تعاون رزمندگان اسلام را جوابگو بود...

در عملیات پیروزمند و حماسه آفرین کربلای ۵ هنگامی که برای انتقال پیکر شهدای جاودانه عملیات کربلای ۴ به خطوط مقدم جبهه ها رفته بود از ناحیه دست چپ و پهلو مجروح گشت که همین مسئله موجب جانبازی از ناحیه دست گردید و به جمع شهدای زنده انقلاب پیوست، ایشان پس از یک بهبودی نسبی به منظور یاری رساندن به خانواده محترم رزمندگان و رفع مشکلات آنها در قسمت تعاون امور رزمندگان سپاه شیراز مشغول به خدمت شد.

او بواسطه علاقه قلبی خویش به مردم و رفع مشکلات آنها به خوبی می دانست که اگر بتواند خدمت هرچند ناچیزی در حق خانواده رزمندگان اسلام انجام دهد می تواند قلب آن رزمنده عزیز را راضی و مطمئن کرده تا بهتر بتواند با دشمنان این نظام الهی بجنگد و عاقبت به همین منظور به عنوان انصار المجاهدین در دهه مبارک فجر یعنی دوشنبه ۶۶/۱۰/۲۱ هنگامی که به منظور هماهنگی با یکی از ادارات شهر برای خرید زمین جهت خانواده رزمندگان بسیجی از محل کار خویش خارج شده بود در هنگام مراجعت حدود ساعت ۲ بعد از ظهر در سانحه ایی دلخراش به لقاء محبوب خویش شتافت.

از او هم اینک فرزند پسری باقی مانده است.

کانون فرهنگی شهدای روستای باجگاه

کانون فرهنگی شهدای روستای باجگاه 

بازتایپ، ویرایش و انتشار : انتشارات هدهد ... التماس دعا

====================

وصیتنامه شهید ابراهیم اسفندیاری فرزند نیاز

این شهید بزگوار در قسمتی از وصیت نامه خود خطاب به همسرش چنین می گوید: همسر عزیزم میخواهم از سفری برایت سخن بگویم که در پیش است که دیده ما و خاطرات آن اصلا از مقوله لفظ و کلام نیست که بتوان گفت یا نوشت بلکه هر یک از حالتی خواهد بود شگرف و عمیق و ملکوتی که با جسم مادی نتوان آن را دید بلکه باید خود در آن سیرو سلوک و حالت بود تا بتوان با دیده بصیرت دید و احساس کرد.

سخن از عشق است و عاشقی، عشق است و پرواز ملکوتی، پرواز از این خاکی،  پرواز از این بند قفس دست و پاگیر، پرواز از این وابستگیهای مادی و زمینی، پرواز بسوی تنها معشوق و تنها معبود، یگانه مقصود که اگر نبود اجل معین الهی حتی چشم برهم زدنی آرام نمی گرفتم. پر میکشیدم و ویران می گشتم.

و در قسمتی دیگر در مورد تربیت فرزند خردسالش چنین سفارش می کند: امیدوارم که در تربیت فرزندم هیچگونه کوتاهی نکنید، کوشش و تلاش کنید از اینکه بتوانید فرزند با عقیده درست و پاک تحویل جامعه بدهید تا اینکه در خدمت اسلام و مستضعفین باشد و آنچنانی که آرزو داشتم.

و خطاب به پدر و مادر خویش چنین می گوید:

پدر جان خلاصه شما دین خود را به اسلام ادا نمودید و با فرستادن فرزندان خود به جبهه ها امیدوارم که خداوند اجر عظیمی به شما عطا نماید شما باید افتخار کنید که فرزندانتان برای خدا قیام نمودند و ...

مادر جان تو برایم همواره مادری نمونه بودی آنچنان که همیشه آرزو می کردم تا توفیق یابم و شرح حالت را بعنوان زنی از زنان قهرمان بنویسم.

مادر جان تو مادری و تربیت فرزندانت را بعنوان عبادتی بزرگ و تکلیفی الهی می دانستی و در قبال آن خود را در برابر خدا سخت مسؤل می دیدی.

تو گویی با تمام وجودت باور داشتی که شغل مادری شغل انبیاست که اگر فرزندانت خوب به جامعه خدمت کنند آنقدر ارزش دارد که نمی توان آن را توصیف کرد و بقول امام عزیز به اندازه همه عالم ارزش دارد. مادر همیشه خود را شرمنده می دانم از  اینکه نتوانستم لااقل ذره ئی از زحمات و محبتهای شما را جبران نمایم اما قول می دهم که با دعای خیر شما و یاری خداوند همیشه در صراط مستقیم قدم بردارم و سیر بندگی خدا را بپیمایم. والسلام