امام زادگان عشق

جانباز هشت سال دفاع مقدس

حجت الله اسفندیاری بیات

فرزند زنده یاد هاشم

آفریده : 15 مرداد 1342

آرمیده : 15 مرداد 1402

که پس از سالها  تحمل درد و رنج ناشی از صدمات و

جراحات جنگ تحمیلی، مظلومانه به یاران شهیدش پیوست

عمری صبور، چه درد کشیدی، چه بی صدا

یک روز صبح زود پریدی، چه بی صدا

یا ب شهیدان در شهادت چه دیدند

کز ما بریده، سوی تو هجرت گزیدند

روحش شاد و یادش گرامی

---------------------------------------------------

جانباز متوفی حجت الله اسفندیاری بیات فرزند مرحوم هاشم و گل حسرت اسفندیاری بیات در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۴۲ در خانواده ای زحمتکش و متدین در روستای باجگاه شیراز دیده به جهان گشود. 

پدرش کارگر اداره کشاورزی بود و در مراکز مختلف تحقیقاتی و آموزشی خدمت می کرد و سالیانی نیز در علی آباد کمین همکار شهید خانقلی اسفندیاری بود.
حجت الله از بین چهار برادر و دو خواهر فرزند اول خانواده بود و از همان کودکی در امورات مختلف زندگی به والدین کمک می کرد.
ایشان دوران تحصیل را در مدرسه ابتدائی بیمارستان باجگاه و دوره راهنمایی را در مدرسه قاآنی زرقان گذراند و برای کمک به معیشت خانواده ترک تحصیل کرد و به کار کشاورزی و کارگری پرداخت.
همزمان با شروع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی در سال ۱۳۵۷ ایشان نیز در حد خود در مدرسه و مسجد و محل فعالیت داشت و یکی از اصحاب مسجد صاحب الزمان محسوب می شد.
پس از آغاز جنگ تحمیلی دشمنان علیه نظام مقدس و نوپای جمهوری اسلامی، ایشان به عضویت بسیج در آمد و در سال ۱۳۶۰ جهت دفاع از وطن اسلامی به خدمت سربازی رفت و به عضویت لشکر ۲۱ حمزه تهران در آمد. او پس از کسب آموزشهای مختلف نظامی به جبهه های نبرد اعزام شد و بیش از بیست ماه شجاعانه با دشمنان دین و ناموس و وطن جنگید. ایشان در اواخر خدمت، در سال ۱۳۶۲ در منطقه جنگی مهران، بخاطر بمباران هوائی دشمن شدیداً از ناحیه دست و پا و سر به درجه جانبازی نائل آمد و از آنجا که دچار موج انفجار شدید شده بود پس از بهبودی جراحت های جسمی، مدتها در مراکز و بیمارستانهای مختلف بخاطر موج انفجار تحت درمان قرار گرفت ولی بهبودی چندانی حاصل نکرد و زندگی سخت و مشقت بار او شروع شد و بخاطر مشکلات روحی و جسمی موفق به ازدواج و تشکیل خانواده نیز نشد.
پدر بزرگوار ایشان نیز از غصهٔ حجت الله که فرزند اولش بود دچار سکته قلبی گردید و به رحمت ایزدی پیوست.
نهایتاً این جانباز سرفراز اسلام که حدود چهل سال زجر و درد کشید و تا آخرین روزهای عمر به سرپرستی برادرانش تحت حفاظت و درمان بود در ۱۵ مرداد ۱۴۰۲ به همرزمان شهیدش پیوست و در اندوه بیکران یاران و عزیزانش در گلزار مطهر شهدای زادگاهش، روستای باجگاه دفن و به آرامش ابدی رسید.
روحش شاد و یادش گرامی