امام زادگان عشق

پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند.

 

مپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا آزموده‌اند و لا غیر…صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است.

 

اگر انسان‌هایی که مأمور به ایجاد تحول در تاریخ هستند از معیارهای عصر خویش تبعیت کنند، دیگر تحولی در تاریخ اتفاق نخواهد افتاد.

 

 

 

 

 

دین‌دار آن است که در کشاکش بلا دین‌دار بماند، وگرنه در هنگام راحت و فراغت و صلح چه بسیارند اهل دین.

 

 

 

 

 

عالم محضر شهداست، اما کو محرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلأ ظاهری خود را نبازد… زمان می‌گذرد و مکان‌ها فرومی‌شکنند اما حقایق باقی است…

 

 

 

 

 

غایت خلقت جهان، پرورش انسان‌هایی است که در برابر شدائد بر هرچه ترس و شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند.

 

 

 

 

 

حلقوم‌ها را می‌توان برید اما فریادها را هرگز، فریادی که از حلقوم بریده برمی‌آید جاودانه می‌ماند.

 

 

 

 

 

وطن پرستو بهاراست و اگر بهار مهاجر است از پرستو مخواه که بماند، پرستویی که مقصد را در کوچ می‌بیند از ویرانی لانه‌اش نمی‌هراسد. اگر مقصد پرواز است پس قفس ویران بهتر.

 

 

 

 

 

تخصص حقیقی در سایه تعهد اسلامی به دست می‌آید ولا غیر.

 

 

 

 

 

قرن‌هاست زمین انتظار مردانی این‌چنین را می‌کشد تا بیایند و کربلای ایران را عاشقانه بسازند و زمینه‌ساز ظهور باشند…آن مردان آمدند و رفتند، فقط من وتو ماندیم و از جریان چیزی نفهمیدیم…

 

 

 

 

 

ماندن در صف عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق به دست می‌آید.

 

 

 

 

 

آرمان‌خواهی انسان مستلزم صبر بر رنج‌هاست. پس برادر خوبم برای جانبازی درراه آرمان‌ها یاد بگیر که در این سیاره رنج صبورترین انسان‌ها باش.

 

 

 

 

 

شهدا، اصحاب آخرالزمانی سیدالشهدا علیه‌السلام هستند پیام آن‌ها عشق و اطاعت است و وفاداری.

 

 

 

 

 

کجا از مرگ هراس دارد آنکه به جاودانگی روح در جوار رحمت حق آگاه است؟

 

 

 

 

 

 گمنامی برای شهرت‌پرست‌ها دردآور است، اگرنه همه اجرها در گمنامی است؛ تا آنجا که فرموده‌اند: آن‌گونه درراه خدا انفاق کن که آن دست دیگرت هم باخبر نشود.

 

 

 

 

 

 یاران شتاب کنید…گویند قافله‌ای درراه است که گنه‌کاران را در آن راهی نیست، آری گنه‌کاران را راهی نیست، اما پشیمانان را می‌پذیرند.

 

 

 

 

 

بسیجی عاشق کربلاست و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نام‌ها، نه؛ کربلا حرم حق است و هیچ‌کس را جز یاران امام حسین علیه‌السلام راهی به‌سوی حقیقت نیست. کربلا ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر….

 

 

 

 

 

با بهاران روزی نو می‌رسد و ما همچنان چشم‌به‌راه روزگاری نو. اکنون‌که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ «و یحی الارض بعد موتها ...»

 

 

 

 

 

اما بااین‌همه غربت سیدالشهدا عجب جان‌سوز است! دیگر جایی برای این ای‌کاش‌ها و اگرها نیست… کاروان کربلا درراه است و اگر تو را هوس کرب و بلاست، بسم‌الله.

 

 

 

 

 

جاذبه خاک به ماندن می­خواند و آن عهد باطنی به رفتن، عقل به ماندن می­خواند و عشق به رفتن…و این هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان در آوارگی و حیرت میان عقل و عشق معنا شود.

 

 

 

 

 

هم‌الان اگر ملک‌الموت سر رسد و تو را به عالم باقی فراخواند، هرچند با شهادت، آماده‌ای؟

 

 

 

 

 

یاران؛ پای درراه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی ...

 

 

 

 

 

راه کاروان عشق از میان تاریخ می‌گذرد و هر کس در هر زمره که می‌خواهد ما را بشناسد داستان کربلا را بخواند، اگرچه خواندن داستان را سودی نیست اگر دل کربلایی نباشد…

 

 

 

 

 

زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است، سلامت تن زیباست اما پرنده عشق تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند.

 

 

 

 

 

بعضی‌ها ما را سرزنش می‌کنند که چرا دم از کربلا می‌زنید و از عاشورا؛ آن‌ها نمی‌دانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد یک افق است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده‌ایم، نه یک‌بار نه دو بار … به تعداد شهدایمان.

 

 

 

 

 

زندگی به خون وابسته است و پیکر تاریخ بی ‌خون خدا مرده‌ای بیش نیست و سر مبارک امام شهید بر فراز نی رمزی است میان خدا و عشاق؛ یعنی که این است بهای دین‌داری.

 

 

 

 

 

ای شقایق‌های آتش‌گرفته، دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد، آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟

 

 

 

 

 

احرار از مرگ در بستر به خدا پناه می‌برند.

 

 

 

 

 

در عالم رازیست که جز به بهای خون فاش نمی‌شود.

 

 

 

 

 

حیات عند رب نقطه پایانی معراج بشریت است که به آن مقام جز با شهادت دست نمی‌توان یافت.

 

 

 

 

 

در ملکوت اعلا کسی جز شهید زنده نیست و حیات دیگران اگر هم باشد به طفیلی شهداست.

 

 

 

 

 

شهدا اصحاب آخرالزمانی سیدالشهدا علیه‌السلام هستند و پیام آن‌ها عشق و اطاعت است و وفاداری.

 

 

 

 

 

کاش ما هم در خیل منتظران شهادت باشیم.

 

 

 

 

 

امام به ما آموخت که انتظار تنها در مبارزه است.

 

 

 

 

 

چه جنگ باشد و چه نباشد راه من و تو از کربلا می‌گذرد. باب جهاد اصغر بسته شد باب جهاد اکبر که بسته نیست.

 

 

 

 

 

جنگ ادامه دارد آن‌چنان‌که هزاران سال است از آغاز هبوط بشر در کره زمین تاکنون ادامه داشته است.

 

 

 

 

 

شاید جنگ پایان‌یافته باشد اما مبارزه هرگز پایان نخواهد یافت؛ زنهار این غفلتی که من و تو را فراگرفته ظلمات جهنم است.

 

 

 

 

 

دنیا وارونه است و دیوانه‌ها و قداره‌بندها بر آن حاکمیت دارند، اما چه غم که صالحین و مستضعفین وارث زمین خواهند بود و طلیعه آن‌هم اکنون ظهور یافته است.

 

 

 

 

 

شهدا مثل آیه‌های قرآن مقدس‌اند؛ تقدس آیه‌های قرآن به این است که حکایت از حق‌دارند و شهدا نیز...

 

 

 

 

 

ای شهید؛ ای آنکه بر کرانه ازلی و ابدی وجود برنشسته‌ای، دستی بر آر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش.