امام زادگان عشق

شهید داوود کشکولی فرزند مرحوم بهمن (حاج قربانعلی کشکولی احمدی) و حاجیه گوهر بشیری در سال 1349 در خانواده ای متدین و زحمتکش در روستای جیان بیضا (شهید آباد) دیده به جهان گشود. پدرش از عشایر بود و سالها قبل در روستای جیان ساکن شده بودند و به دامداری سنتی و کارگری اشتغال داشت. شهید کشکولی فرزند سوم خانواده بود و یک برادر و یک خواهر بزرگتر از خود نیز داشت که همگی در تأمین معاش خانواده به والدین کمک می کردند.

  شهید کشکولی دوران تحصیل ابتدائی را با توجه به هوش سرشار خدادادی با موفقیت در روستا گذراند و هنوز دانش آموز مدرسه ابتدائی بود که انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی به پیروزی کامل رسید و نظام چند هزار سالۀ شاهنشاهی را به زباله دان تاریخ ریخت. شهید از همین دوران ابتدائی با نهضت امام آشنا شد و با تمام وجود به آن دل بست. ایشان از کودکی با پایگاه مقاومت خاتم الانبیا همکاری کامل داشت و در مراسم مذهبی و امورات شهدا با شوق و علاقه ای خاص شرکت میکرد.

 شهید داوود کشکولی فردی بسیار با ادب و متدین و آرام و کم حرف و با صفا بود و یک الگوی اخلاقی  برای همسالان خود محسوب می شد. ورود ایشان به دوره تحصیلات راهنمائی مصادف شد با شروع جنگ تحمیلی و کشور و نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران تحت تهاجم جهانخواران و غارتگران بین المللی قرار گرفت. گروهکهای تجزیه طلب و دست نشاندۀ دشمن در مناطق مختلف کشور کشتار و تخریب و آشوب برپا کردند و حزب بعث عراق نیز به رهبری صدام خبیث مرزهای به جنوب و غرب کشور عزیزمان حمله کرد و به خیال باطل خودش می خواست در عرض یک هفته کشور ایران را بگیرد اما حضور نیروهای مسلح کشور و مردم و بسیجیان جان برکف باعث شد که لشکر مجهز او شکست بخورد و زمینگیر شود و هشت سال زیر ضربات کوبنده حماسه سازان ایرانی قرار گیرد.  شهید داوود کشکولی اگرچه کم سن و سال بود ولی بارها برای حضور در جبهه های نبرد داوطلب شد ولی پذیرفته نشد تا بالاخره در پایان دوره راهنمائی موفق شد برای دفاع از دین و ناموس و وطن به جمع رزمندگان دریادل ایران زمین بپیوندد. لذا ادامه تحصیل را به آینده موکول کرد و همراه با بسیج مرودشت و سپاه استان فارس، پس از کسب آموزشهای لازم نظامی، به جبهه های نبرد حق باطل اعزام شد.

ایشان در اولین اعزام، به  خدمت و پاسداری از وطن در ارتفاعات منطقه غرب کشور پرداخت و در منطقه جنگی مریوان مشغول ایثار و خدمت خالصانه و عاشقانه شد و نهایتاً در آخرین روزهای سال 1366در منطقۀ خُرمال عراق در عملیات والفجر 10 پس از انهدام مواضع دشمن، به شهادت که آرزوی دیرینه اش بود نائل گردید و روح بلند و نا آرام او در خیمۀ مولایش حضرت اباالفضل العباس (ع) آرام گرفت.

پیکر مطهر این بسیجی دلاور پس از تشییع در شیراز و منطقه بیضا در گلزار شهید روستای شهید آباد بیضای فارس آسمانی شد. لازم به ذکر است که کوچه ای  در روستا به نام این شهید بزرگوار است، در ضمن پدر گرامی ایشان نیز که از مردان نیک و با صفای محل بود سالها پیش از دنیا رفت و در جوار مزار مطهر شهدای شهید آباد مدفون گردید.

روحشان شاد و یادشان گرامی