بسم رب الشهداء و الصدیقین

زندگینامه شهید بزرگوار جاوید سلطانی زاده

شهید جاوید سلطان زاده نام پدر نادعلی شماره شناسنامه162 تاریخ تولد9/6/1344 محل تولد اتابک کربال متأهل، تعداد فرزندان2 میزان تحصیلات پنجم، شغل : آزاد سرباز، مسئولیت در جبهه: تدارکات، محل شهادت شلمچه، کیفیت شهادت از ناحیه چشم ، تاریخ شهادت 4/4/1367 یگان اعزامی ارتش محل دفن شیراز- مرودشت

شهید جاوید سلطان زاده در تاریخ 9/6/1344 در روستای اتابک زرقان چشم به جهان گشود. سرپرستی خواهر کوچک و جاوید که طفلی کوچک بود چون پدر در چند ماه قبل از به دنیا آمدن ایشان فوت کرد به عهده برادر بزرگتر (که از دو مادر بودند) گذاشته شد. زندگی روال عادی خود را می پیمود که در سن هفت سالگی برای ثبت نام در مدرسه او را به مرودشت آوردند و خانه ای خریداری کردند. جاوید در مدرسه طلوع آزادی ،کورش قدیم واقع در خیابان دولت آباد مرودشت اسم نویسی کرد تا این که با وجود بی علاقگی به درس و مدرسه به اصرار زیاد برادر دوران ابتدایی را در همان مدرسه سپری نمود و دیگر راضی به ادامه تحصیل نشد و بار دیگر برای ادامه زندگی به نزد خواهر و مادر پیرش به روستای اتابک رفت. او در کارهای کشاورزی گهگاهی به کمک برادر می شتافت. همیشه رفتار و اخلاق بسیار خوب وپر مهر داشت. هفده سال بیشتر نداشت که برای آموزش به پادگان امام علی علیه السلام رفت. در سال 1365 برادر آستین بالا زد و یکی از دختران روستا را به همسری جاوید در آورد و این در حالی بود که 18 سال بیشتر نداشت. بعد از ازدواج باید به خدمت مقدس سربازی می رفت دوران سربازی در لشکر 92 زرهی اهواز به مدت 12 ماه در منطقه عملیاتی جزیره کوشک طلائیه مشغول به خدمت شد و این در حالی بود که جاوید صاحب دختری یک سال و نیمه شده بود اما انگار دست سرنوشت بازی مشابه سرنوشت جاوید را برای فرزندش نیز باید رقم می زد. در تاریخ 4/4/1367 در حالی خبر شهادت جاوید در روستا طنین انداخت که همسر جاوید طفلی چند ماهه در شکم داشت این بار نیز برادر به همراه داماد و پدر زن شهید با چشمانی اشک بار و کمری شکسته برای تحویل جنازه جاوید به دیار شهادت اهواز رفت و چه دردناک بود زمانی که می بایست از میان دهها شهید در معراج شهدا جسد نیمه سوخته از آفتاب سوزان جنوب را شناسایی می کرد. ساعت ها گریست و با قلبی دردمند با جنازه برادر شهیدش که با ضرب گلوله به سرش شربت شیرین شهادت را نوشیده بود به دیارش بازگشت. پیکر گلگونش را در تاریخ 24/4/1367 در قطعه شهدای شهرستان مرودشت به خاک سپردند. سه ماه بعد از شهادتش فرزند دومش جابر به دنیا آمد. سال ها از آن زمان می گذرد هر چند شهادت افتخار بزرگی است ولی داغش همچنان برای خانواده مخصوصاً مادر پیرش جانکاه است.  

روحش شاد و یادش گرامی باد