امام زادگان عشق

شهید گرانقدر سید محمد روزگار فرزند حاج سید نعمت الله و حاجیه خانم آفتاب روزگار در تاریخ 9 /9/ 1346 در یک خانواده متدین و تلاشگر از سلالۀ سادات در روستای دهبید مرودشت پا به عرصه وجود گذاشت.

پدرش که معتمد و از بزرگان روستا بود به کشاورزی اشتغال داشت و شغل مادرش مثل اکثریت زنان آن دوران خانه داری بود. شهید فرزند سوم خانواده از بین پنج پسر و دو دختر بود و از کودکی در امورات خانه و مزرعه به والدین خود کمک می کرد.

تحصیلات ابتدائی ایشان در دبستان وصال زادگاهش سپری شد و در اواسط دوره ابتدائی بود که پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی چشم جهانیان را خیره کرد و دست جهانخواران را از منابع و ثروت ایران قطع نمود. شهید بزرگوار در این دوران در مدرسه و مجالس مذهبی و انقلابی در روستا حضوری با اخلاص و چشمگیر داشت و در برپائی مراسم و نماز و عزاداری پیشقدم بود، پس از اتمام دوران ابتدائی، به علت نبودن مدرسه راهنمائی در روستا تحصیلات خود را نیمه تمام گذاشت و به همکاری با پدر در کار کشاورزی مشغول شد.

هنوز دو سالی از انقلاب اسلامی نگذشته بود که دشمنان ایران با تحریک صدام و کمک به او باعث حمله ارتش رژیم بعث عراق به مرزهای کشور عزیزمان شدند و با همکاری دشمنان داخلی و خارجی در جنگی نابرابر خسارات و تلفات بسیار زیادی به کشور ما وارد کردند.

در این دوره مردم از پیر و جوان در قالب یگانهای بسیج به جبهه ها هجوم بردند و با دشمنان متجاوز و بیرحم وارد نبرد شدند که یکی از آن عزیزان با غیرت شهید سید محمد روزگار بود که به جای برادرش که متأهل بود به جبهه رفت و همراه با سپاه فجر استان فارس به منطقه کردستان اعزام شد و با گروهکهای مزدور و وطن فروش که قصد تجزیه ایران داشتند درگیر شد به مقابله پرداخت.

 در منطقه سنندج نیز با داوطلب شدن برای نبرد در ارتفاعات با ضد انقلابیون و تجزیه طلبان (که ایادی دشمنان بودند) نهایت ایثار و فداکاری خود را به ظهور رساند و جان خود را در طبق اخلاص گذاشت.

شهید بزرگوار سید محمد روزگار دارای اخلاقی نمونه بود، در برپائی نماز و مراسم مذهبی و انقلابی و مأموریتهای بسیج مشارکتی خاص داشت، برای روحانیت و آموزگاران و بزرگترها احترامی ویژه قائل بود، بسیار بخشنده و با گذشت و صبور بود و از دروغ و غیبت و گناهان نفرت داشت، به تمام دوستان و آشنایان کمک می کرد مخصوصاً در کمک به مادرش بسیار تلاشگر و دلسوز بود و این صفت او در بین تمام خانواده و اهالی محل مشهور بود.

نهایتاً این سرباز رشید اسلام که دوران خدمت وظیفه خود را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می گذراند در تاریخ 15 خرداد 1365 در منطقه حاج عمران به همراه گروهی از دوستان و همرزمانش مظلومانه به شهادت رسیدند.

گروه امداد به علت صعب العبور بودن منطقه مجبور شده بود در مسافتی طولانی پیکر مطهر برخی از شهدا مخصوصاً این شهید بزرگوار را برای انتقال به پشت جبهه با طناب روی زمین بکشد که بدنش آسیب زیادی دیده بود.

آرامگاه این سید شهید در آرامستان زادگاهش روستای دهبید مرودشت واقع است.

روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد